Bijna thuis!

Voor meer foto's: www.flickr.com/charlottevanleeuwen !

PULAU LANGKAWI
Vergeleken met Langkawi was Tioman (het paradijseiland waar we eerder waren) maar een trieste bedoening. We hadden een hutje aan het strand. Met de zee zo warm als badwater. zand zo zacht en wit als schone handdoeken en eettentjes met lekkere vis, ontbrak het ons aan niets.
We konden wel vliegen van geluk. En dat hebben we dan ook gedaan. Aan een parachute vastgemaakt aan een bootje, vlogen we 80 meter boven de zee met uitzicht op het hele eiland. Een ongelofelijke ervaring.
Na 2 dagen gebeurde er iets compleet belachelijks. Het werd namelijk bewolkt. Wat echt helemaal nergens op slaat, want in paradijzen mag het gewoon niet bewolkt zijn, maar het was de harde realiteit. Fietsen gehuurd en daarmee naar de '7 wells' gefietst. Toen we daar aankwamen moesten we eerst nog 638 treden op. En toen we bovenkwamen brak er een tropische regenbui los, die niet van plan was het eerstkomende paar uur te gaan stoppen. In de regen teruggefietst (met wat oponthoud doordat Rinke haar trapper d'r afviel) en nog nooit zo nat geweest.

LUMUT
We konden de bewolking niet langer aan en vertrokken naar Lumut, een plaatsje waar niet zoveel was, behalve dat er 25.000 matrozen in spierwitte pakjes gevestigd waren. We zaten in een heel raar hostel. Het werd gerund door een Chinees die praatte alsof hij 7 ijsklontjes in zijn mond had. De Chinese karaokebar naast het hostel was tot eer uur of 4 open en de moskee begon om 5 uur 's ochtends een enorm jengelgebed van een uur. Leuk al die verschillende culturen.
Een dagtrip gemaakt naar een ander paradijselijk eiland, maar ik heb al genoeg gezeurd over heldere zeeen en witte stranden.

KUALA LUMPUR
In het vliegtuig van Kuala Lumpur naar Amsterdam had ik een Maleis-Indisch echtpaar ontmoet die in een plaatsje vlakbij Kuala Lumpur wonen. Ze hadden me bezworen dat ik moest langskomen, dus na een stuk of 100 keer over en weer gebeld te hebben, was het gelukt om af te spreken en kwam Joe ons ophalen. In hun huis hebben we geluncht en gekletst over van alles en nog wat. En als echte meisjes meegeholpen met het bakken van een Indische cake.
Joe en Devi hadden besloten dat wij mee gingen naar het verlovingsfeest van de dochter van de zus van Joe. Natuurlijk konden wij niet naar een echt Indisch feest in onze eigen kleren dus werden we in de kleren van Devi gestoken en kregen we honderden gouden armbanden om. Uitgedost en wel vertrokken we naar het hele chaotische verlovingsfeest. Het was heel bijzonder om zo'n vrolijk, traditioneel, gezellig en kleurrijk feest bij te mogen wonen. Er vonden een aantal rituelen plaats, waarbij de bruid allerlei wantstaltige geschenken kreeg aangeboden, er totaal onsamenhangende speeches werden gehouden en we naar een CD met gebedsliederen gingen luisteren. Iedereen was zo aardig voor ons, heette ons welkom, gaf ons lekkere hapjes en we mochten zelfs de bruid en bruidegom zegenen met bloemen.
's Avonds weer teruggegaan naar het hotel, wat echt verreweg het krotste hotel is waar we hebben gezeten. We zitten allebei van onder tot boven onder de vlooienbeten en konden door al het gekriebel niet slapen. Om 4 uur 's nachts begon Rinke een klopjacht op alle beesten in de kamer en heb ik een Maleise soap gekeken in het Indisch met Maleisie ondertitels.

Vandaag zijn we met Joe en Devi naar de Batu Caves gegaan, een enorme grot met allemaal Indische tempels. Op blote voeten de 272 treden opgelopen naar de hoofdgrot. Joe en Devi hebben ons allemaal verhalen verteld over apengoden en goden met duizenden armen en we zijn gezegend door een Indische priester door een witte stip op ons voorhoofd te plaatsen. Net als het verlovingsfeest, was deze ervaring ook zo vet, omdat we gewoon werden rondgeleid door mensen die er woonden.

En ineens zijn we over minder dan 24 uur alweer thuis! We gaan het eten, de temperatuur, het reizen, de natuur en de cultuur hier heel erg missen. Maar het zal ook een verlichting zijn om geen kakkerlakken en vlooien in de kamer te hebben, om niet te worden aangestaard en nagetoeterd te worden, om weer bruine boterhammen met kaas te eten en om alle lieve mensen weer te zien in Nederland.

Liefs,
Charlotte