Introductie van de hoofdrolspelers in mijn leven

Met het overgaan van mijn koorts werd prettig genoeg ook de heimwee weggenomen waar ik toch stiekem een beetje last van had en ben ik weer in een nieuwe fase aangeland van in het buitenland zijn. De stuiterbalperiode (WAUW! ALLES IS AWESOME!) die abrupt overging in de watdoeikhieriegenlijkfase (Hm. Thuis in Amsterdam was het toch eigenlijk ook best goed…) heeft nu plaatsgemaakt voor een diepere relatie met het land, de cultuur en vooral de mensen. Het zijn uiteindelijk toch mijn medestudenten, buren, professoren, dansbegleiders, restauranthouders, schoonmakers die mijn leven voor een groot deel vormen. Een korte introductie in de hoofdrolspelers van mijn Singaporese leven lijkt me wel gepast.
---
Soo (Korea)
Het is onmogelijk om niet te lachen als je samen met Soo bent. In haar eigen grappige Koreaanse Engels doet ze me altijd verslag van alles wat ze meemaakt en hoe zij Singapore ervaart. Altijd als ik met haar lunch komen we standaard te laat voor onze les omdat het onmogelijk is om ooit ons gesprek af te maken. Soms heb ik het gevoel dat we elkaar al ons hele leven allemaal dingen wilden vertellen, maar per ongeluk aan verschillende kanten van de wereldbol waren geboren en dat nu proberen in te halen. Op één of andere manier kan ik echt alles met haar delen en het is heel apart om zo iemand aan de andere kant van de wereld te ontmoeten, die op een bepaalde manier zo dicht bij mij staat.

Shiv (India)
Mijn theaterregisseur van nog geen 19 jaar oud. Toen ik achter zijn leeftijd kwam was ik diep geschokt omdat ik me gewoon niet kon voorstellen dat iemand op zijn 19e al zo professioneel, goed en vol zelfvertrouwen een hele productie in elkaar kan zetten en meer dan 15 acteurs tegelijk kan regisseren. Maar Shiv met zijn oneindige energie krijgt dat op een of andere manier voor elkaar en heeft ondertussen ook nog tijd om mee uit te gaan met onze theatergroep en Singapore op z’n kop te zetten. In december is er een hele grote bruiloft van familie van hem in India en dan mag ik ook langskomen! Samen gaan we dan nog een stuk door India reizen en ook zijn geboortedorp opzoeken en ik ben echt zo blij dat ik de luxe nu heb om zoveel mensen door heel Azië te kennen, wat echt volgens mij bij het reizen een geweldige ervaring gaat zijn.

Michelle (Singapore, Maleis)
Michelle is een zeldzaam geval hier in Singapore want in plaats van het standaardpad (goede cijfers, goede baan, veel geld) is ze haar eigen weg gegaan. Gisterennacht toen ze stiekem bij mij is blijven logeren (streng verboden in Temasek Hall, wat de ervaring nog veel leuker maakte want ik weiger hier om stomme regels te volgen. Ik geniet ook erg van op graspaden lopen waar je eigenlijk niet mag lopen en dingen zeggen die je eigenlijk niet mag zeggen) hebben we tot 6 uur ’s ochtends non-stop gepraat over onze levens en ons verbaasd over alle overeenkomsten en verschillen. Ze vertelde me dat ze haar hele middelbare school periode in de totale malle molen van competitie en hoge cijfers zat, maar toen ze uiteindelijk de meest begeerde beurs had gekregen en ‘banking & accounting’ kon gaan studeren, ze er na twee jaar achterkwam dat ze daar helemaal niet gelukkig van werd. En toen is ze haar eigen pad gaan volgen en de geweldige persoon geworden die ze nu is. Ik weet nu al dat ik haar zo erg ga missen, maar gelukkig heb ik nog wel even hier…

Perry (Singapore)
Perry is het hoofd van mijn blockcommitee en is extreem Singaporees. Door hem is mijn woordenschat Singlish flink uitgebreid en ik geniet altijd erg van mijn blockcommitteemeetings omdat ik naast de gezelligheid zoveel inzicht krijg in Aziatische systemen en organisaties die op een fundamenteel andere manier werken dan in Europa. Hij kent twee Nederlandse zinnen en dat zijn “Ik hou van jou!” en “Lang niet gezien!” wat hij beide graag door alle gangen in Temasek Hall schreeuwt, wat mij altijd weer erg opvrolijkt en het leven weer even simpel en mooi lijkt. Samen met hem en de andere mensen van mijn blockcommittee organiseren we allerlei activiteiten en hoewel ik aan het syteem niks kan veranderen, is het toch leuk om stiekem mijn eigen Hollandse inbreng er aan toe te voegen.

Nirmalya (India)
Mijn vrolijke en lieve benedenbuurjongen die zo lief voor mij heeft gezorgd toen ik ziek was. Ik heb hem laatst Nederlandse koekjes laten proeven die mijn ouders in groten getale naar mij toe hebben gestuurd. Het was erg grappig om zijn reactie te zien (vooral op die van marsepein: een combinatie van afschuw en verbazing) en ook altijd zo leuk om met hem te praten. Hij is nog nooit ergens anders geweest dan in Singapore of India en heeft een vaag beeld van Europa, wat het zo leuk maakt om ervaringen uit te wisselen.

Manoj (Sri Lanka)
Manoj is een beetje een verloren ziel hier in Singapore met zijn hart nog achtergebleven in Sri Lanka. In tegenstelling tot de meeste studenten hier studeert hij niet voor het cijfer, maar omdat hij het daadwerkelijk interessant vindt. Ik volg samen met hem mijn module Asia & The Modern World en altijd als we samen gaan studeren, eindigt het in uren kletsen over van alles en nog wat (we zijn allebei extreem nieuwsgierig) en komt er meestal wat minder van studeren, maar dat is het meer dan waard om via hem heel nieuwe inzichten te krijgen in de politiek en situatie in Sri Lanka en India en hoe hij zich voelt. Hij kan heel stil zijn in gezelschap, maar als hij zich eenmaal op zijn gemak voelt komt er echt een waterval van gedachten en ideeën uit zijn hoofd en daar luister ik erg graag naar.

Megha (India)
Vriendin van NUS Stage en Indian dance. Afkomstig uit de provincie van bollywooddance in India, leert ze moeiteloos alle nieuwe stappen, terwijl ik af en toe totaal verstrikt raak ik in alle vreemde hoofdbewegingen en ritmes waar mijn hoofd geen raad mee weet (een interessante ontdekking trouwens: ik kwam er na een tijdje achter dat mijn lichaam op een of andere manier wel de vreemde ritmes kan volgen en nu schakel ik meestal mijn brein maar uit en geef ik me over aan de melodie van de laatste bollywoodhits). Ze is één van de meest actiefste wezentjes op aarde en noemt mij “Shaar Laut Tay” (spreek het maar eens uit als je geen flauw idee hebt wat hier staat) sinds ik haar de Nederlandse uitspraak van mijn naam heb geleerd.

Kar Mun (Maleisië)
Mijn buurmeisje van Medicin Studies, die dagelijks van 8 tot 6 op in college zit en vervolgens tot diep in de nacht nog huiswerk moet maken (als je in Medical School komt, ben je écht het slimste van het slimste hier). Ze is zo lief en open en weet op een of andere manier ook nog tijd te vinden om altijd even te vragen hoe het met mij gaat en samen met haar organiseer ik ook dingen voor ons block.
---

O! En dan heb ik nog niet eens verteld over mijn grappige Singaporese docenten, mijn gewichtige Amerikaanse professor, de twee lieve schoonmakers die elke ochtend alle gangen in Temasek Hall dweilen, Mar Rui die mij mee heeft genomen naar de lekkerste restaurantjes in Singapore, Li Xiao en haar lieve Chinese glimlach, Seth die de luxe heeft om een auto te hebben en ik met hem en zijn vrienden Singapore kan ontdekken, Yaole bij wie ik achterop de motor de verste uithoeken van Singapore kan zien en alle andere tientallen mensen met wie ik op een of andere manier een band heb gekregen en die ik regelmatig hier en daar spreek.

Tot slot voor degenen die niet direct koude rillingen krijgen bij ‘Einstein’s field equation’ of ‘Poynting vector’, ik ben er nu achter wat het verschil is tussen Singapore en Nederland. Waar ik in mijn Electricity and Magnetism II course ernstig lijd onder mijn gebrek aan vaardigheden, kan ik met het veel meer conceptuele Relativity heel goed meekomen en scoor ik gemiddeld veel beter dan de gemiddelde Singaporees. Singaporesen worden hier vanaf hun middelbare school al opgeleid tot een soort wandelende calculusmachientjes en hun vaardigheden zijn echt ziekelijk goed. Maar ik ben blij dat ik me niet meer dom voel en de UvA zich niet hoef te schamen voor gebrek aan het ontwikkelen van zelfstandig nadenken en inzicht. Relativity is echt een heel interessant vak en de colleges worden heel goed gegeven. Bijna elke week is er wel één of andere ziek moeilijke huiswerkopgave die we moeten inleveren, maar de vele uren ploeteren werpen in ieder geval wel zijn vruchten af (in tegenstelling tot mijn pogingen om een wandelende calculusmachine te worden). Electricity and Magnetism II is gewoon origineel saai en mijn professor heeft het vermogen om 2 uur lang non-stop door slides te neuzelen, waardoor ik deze colleges (8 tot 10 uur ’s ochtends!) meestal nog in een soort staat van halve coma doorbreng.

Liefs en ik hoor ook heel graag van jullie hoe het in Nederland is!
Charlotte