Ik woon hier en ik wil hier nooit meer weg

Nog maar vijf weken over in Singapore en ik begin lichtelijk in paniek te raken. Er is nog zo ontzettend veel wat ik wil doen en zien. Ik heb vrienden die ik echt voor geen goud wil gaan missen en met wie ik nog zo veel tijd wil doorbrengen, nog zoveel mee wil delen, nog zoveel mee wil discussiëren. Er is een geweldig klimaat met zonder uitzondering prachtige zonsopgangen en zwoele zomeravonden. Het heerlijke eten. Het avontuur. De verfijndheid van de Aziatische cultuur. De geweldige avonden in de gekste plekken in Singapore. Mijn geweldige colleges en professoren. Op een of andere manier is de gedachte aan een regenachtig grauw Nederland in februari niet heel aantrekkelijk meer.

Maar gelukkig heb ik behalve vijf weken Singapore ook nog twee maanden om te reizen. Ik ben echt waanzinnig enthousiast over mijn reisplan en heb vooral ook heel erg veel zin in avontuur en weer allemaal nieuwe indrukken krijgen, want onderhand ben ik hier zo op mijn plek en zo bekend met Singapore dat het elke dag weer een uitdaging is om het avontuur te vinden.

Ik ga eerst naar China met Oliver, een Britse jongen die ik hier heb ontmoet en die qua levenshouding erg op mij lijkt. Ik ga naar Beijing om Anke op te zoeken en misschien nog naar Hong Kong. Daarna vlieg ik naar het zuiden van India met Shiv, één van mijn beste Indiase vrienden hier en mijn theaterregisseur van NUS Stage. Shiv heeft natuurlijk busladingen vrienden door heel India, en per bus en trein trekken we langs de kust in het zuiden langzaam naar het noorden naar Dehli. Ondertussen gaan we al onze gezamenlijke Indiase vrienden in Bangalore en Bombay opzoeken. In het noorden van India ga ik samen met Violet rondreizen, die op weg naar Canada tijd heeft om een weekje langs te komen. In januari vertrek ik naar Indonesië om daar met Andrew rond te reizen, en misschien komt Soo, mijn geweldige Koreaanse soulmate, ook nog langs. En eind januari vlieg ik terug naar Nederland… Waar ik ondanks mijn tegenzin tegen het klimaat en de regelmatigheid van mijn leven daar wel weer waanzinnig veel zin heb om jullie (jaa, ook jij die nu mijn blog zit te lezen!), weer te zien!

Ik ben afgelopen twee weken heel druk bezig geweest met de theatervoorstelling van NUS Stage, en het was echt een geweldige ervaring. Behalve dat ik echt waanzinnig trots ben op de prachtige professionele voorstelling die we hebben neergezet, ben ik ontzettend hecht geworden met de hele groep en beleef ik de raarste avonturen en heb ik het gevoel dat ik mijn leven echt tot in de puntjes van mijn tenen kan leven. Vooral Michelle uit Singapore en Manoj uit Sri Lanka hebben echt mijn hart veroverd en met hen kan ik echt uren en uren kletsen en ze vragen mij regelmatig of ik niet een stukje van mijn energie en levensvreugde kan achter kan laten in Singapore. In de dagen vlak voor de voorstelling had ik behoefte om mijn Nederlandsheid tentoon te spreiden en ben ik vol enthousiasme pepernoten gaan uitdelen inclusief een zeer uitgebreide uitleg van Sinterklaas en Zwarte Piet en heb ik iedereen “toi toi toi” geleerd. En ik heb al drie vrienden zo ver gekregen dat ze aanvraag hebben gedaan voor exchange naar Amsterdam! Het lijkt me echt geweldig om hun Nederland te laten zien.

Verder ben ik ook druk bezig met universiteit en de tentamens gaan er snel aankomen. Ik heb een essay geschreven met een antwoord op de vraag ‘Were Asian countries doomed to be colonized’, (https://docs.google.com/leaf?id=0B0nxJ-q0xkRXYjQ1YzdhYTItZjAxZS00ZWM2LWI4Y2MtNTliYjZkZTdmZTBi&sort=name&layout=list&num=50) ik heb een report geschreven en geargumenteerd dat de buurt Geylang een nieuw symbool moet worden voor nationhood in Singapore (https://docs.google.com/fileview?id=0B0nxJ-q0xkRXYWIyNjNhNGQtMDA1My00NjA0LWFhYWUtZWIwYzNlYTFiYWYw&authkey=CIqB_tMN&hl=en) en ik heb ook net de laatste sessie van Learning from Life Stories afgerond waarbij we als laatste opdracht moesten schrijven over onze Goals en Aspirations (https://docs.google.com/leaf?id=0B0nxJ-q0xkRXMGU0YzE4MjctZWVjNS00NTY4LTlhYzUtNGYxNjAzODY4ZDQy&sort=name&layout=list&num=50 ), waardoor ik echt ontzettend veel zin kreeg in de rest van mijn leven!

Met Soo heb ik nog een hechtere band dan ik al had en we kunnen dingen met elkaar delen die we met niemand anders delen. We brengen uren samen kletsend door tot diep in de nacht in onze favoriete plekjes in Singapore en proberen ondertussen ook nog braaf toerist te zijn in Singapore en klimmen we op de hoogste gebouwen en wandelen we in de groenste parken. Het is echt heel apart om iemand die zo ontzettend dicht bij mij staat hier aan de andere kant van de wereld te ontmoeten en ik ga haar écht, écht heel erg missen. Maar misschien komt ze volgend jaar in London studeren en dan kan ik haar gelukkig gewoon blijven zien!

Het is apart, op een bepaalde manier kan ik al terugkijken op mijn tijd hier en ik zie echt heel duidelijk de verschillende fases waar ik doorheen ben gegaan sinds ik hier ben. Ik zit nu in de fase van ‘Ik woon hier en ik wil hier nooit meer weg’ (hoewel, hier moet ik toch een kleine nuance maken, want toen ik dit zag (zie link: http://www.youtube.com/watch?v=K5eY43Ewh9A&feature=related ) en hoe de gestoorde dictatoriale regering hier mensen beïnvloedt, ik toch wel zin kreeg om in het vrije Amsterdam te zijn) en ik hoop dat die fase binnen vijf weken overgaat want dan woon ik hier niet meer. Maar voorlopig ga ik gewoon nog waanzinnig genieten van de tijd dat ik hier ben, de hoogste gebouwen in Singapore beklimmen, de mooiste musea zien, feesten met lieve vrienden en mijn buikje vol eten met Aziatische delicatessen.

Diepe, tevreden zucht. Het leven is mooi.