Het heerlijk verslavende nu

Stel je de Kalverstraat voor op de dag voor Sinterklaas of Kerst. Vermenigvuldig de mensendichtheid maal drie, stel je voor dat iedereen zwart haar heeft en Cantonees spreekt en je kunt je ongeveeer de gekte voorstellen waar Oliver en ik in Hong Kong terecht zijn gekomen. Mong Kok, het zogenaamde 'gangsterdistrict' van Hong Kong, was voor een tijdje de meest dichtbevolkte plek in de hele wereld. Stiekem geloof ik dat het nog steeds de meest dichtbevolkte plek is van de wereld want ik kan me simpelweg gewoon niet een NOG dichtbevolktere plek voorstellen, en als die er toch is, wil ik dat niet eens zien. Wat een gekte. Elk moment van de dag of nacht zijn er duizenden mensen op straat, en je kunt minstens een uur lopen zonder uit die enorme stroom van mensen te raken. Hong Kong is echt totaal anders dan Beijing en het ziet zichzelf ook op een bepaalde manier los van China, hoewel de Chinese regering nog steeds een heleboel invloed hier heeft.

De winter is hier acceptabel, zo'n 18 graden, waarna ik na wat koorts en nare hoestbuien begon te herstellen van de temperatuurshock van Beijing. Warme soyamelk, ricerolls, sushi, vietnamees, Taiwanees maar vooral heel veel Hong Kong streetfood maakten dat ik toch ook wel een beetje verslingerd ben geraakt aan deze rare mierenhoop met de meest adembenemende skyline die ik ooit heb gezien. Hong Kong is booming booming business en een dure stad, waardoor zelfs het minikamertje waar wij sliepen met matrassen die, zo beweerde Oliver, nog harder waren dan de muur, vrij prijzig was. We hebben urenlang rondgelopen door de stad en ons verbaasd over reclameborden die elkaar zo hard proberen te overtreffen in opvallendheid dat alles wegvalt in een zee van neonlicht en kleur. Vaak verdwaalden we hopeloos, maar het supersupergeavanceerdemetronetwerk redde ons telkens weer.

Hong Kong houdt van de ...'ste van de wereld. Zo zijn we met de steilste tram van de wereld naar de top van Hong Kong geweest, de langste outdoor roltrap van de wereld langs de huizen van mensen omhoog gewandeld en hebben we de Big Buddha bezocht die helaas niet de ...'ste van de wereld was, maar waar de Hong Kong Tourism Board toch slim een hoop geld uit wist te kloppen, met een kabelbaan met allemaal speciale features als 'glass floor', 'romantic zus en zo', 'children blabla', erg grappig allemaal. Toen we op de top waren en Boeddha gedag hadden gezegd onder andere namens alle Boeddhabeelden op de Alxanderkade die dat gebaar vast wel kunnen waarderen. Terug zijn we gaan lopen, wat door de gehele toeristenbrigade en -staff als iets onmogelijk werd beschouwd en wat ons een hoop hoongelach en meewarige blikken heeft opgeleverd, maar ook een heerlijke vermoeiende trektocht door een waanzinnig stuk natuur waardoor ik allemaal flashbacks kreeg naar eerdere wandeltochten in mijn leven. Dat is sowieso iets wat een heel aparte ervaring is, doordat er ineens na een half jaar weer heel veel tijd is en de meeste zorgen niet verder rijken dan wat ik komend uur ga doen, heeft mijn hoofd een hoop ruimte. Door tegelijkertijd in een heel inspirerende omgeving als metropool Hong Kong te zijn en ruimte te hebben, bevinden mijn hersenen zich in een hele tevreden staat van zijn waar gedachtes en herinneringn als blije jonge honden over elkaar heen buitelen zonder duidelijke structuur. Ook kan ik ineens een hoop betekenis geven aan mijn afgelopen paar maanden, waarin ik zoveel ben gegroeid. Life is forwardly lived and backwardly understood zeggen we dan maar...
Maar vooral ben ik in het heerlijke verslavende nu! Ondertussen zit ik ook al weer twee weken in India, the country of all possibilities, waar het verslag gauw van zal volgen!
Liefs en een hoop warme knuffels,
Charlotte