Laatste bericht in Denemarken

Lieve mensen,

Dit wordt mijn laatste bericht hier want over minder dan 24 uur bevind ik mij weer in het land der landen, Nederland. De afgelopen dagen zijn heel heftig geweest. Eerst was er een hele hoop (leuke) stress omdat we nog een performance moesten maken in groepjes van 3 in 2 dagen maar dat is heel goed uitgevallen. Ik heb samen met Mikael en Sabrina een soort van clownsact gemaakt over het bakken van pannenkoeken en het viel erg in de smaak.

Verder is de Dr. Love voorstelling ook best wel goed gegaan. Mijn ouders waren er om het te zien dus dat was echt geweldig.

Verder is het zo raar om nu aan het einde van dit avontuur te zijn. Ik heb zo ontzettend veel geleerd, inzicht gekregen, mensen ontmoet en vooral zo ongelofelijk diep genoten van alles wat ik hier heb aangeboden gekregen.

Het afscheid nemen was echt zwaar. Zwaarder dan ik me had voorgesteld. Aangezien ik zo slim was mijn vliegticket op zaterdag te boeken ipv vrijdag (het is hier niet gelukt om netjes of geordend te worden, maar dat was gelukkig ook niet het streven), ben ik nu als een van de laatste hier, samen met Roos, Karel, Sarah, Julia en Sabrina.

Het is echt heel erg raar om afscheid te nemen van al deze mensen hier, te weten dat ik ze zo lang - of misschien wel nooit - meer ga zien. Al deze geweldige mensen, ja ze zijn toch echt heel leuk, ondanks dat ze Deens zijn. Ik ga de enorme Sorren van 120 kilo die uitgebreid stond te huilen bij het afschied zo missen. Henrik die verslaafd is geraakt aan hagelslag. Sho-Hei, de alom vermaarde Japanner die heel stilletjes heeft zitten huilen bij iedereen die hij moest omhelzen. De 4 tutjes die toch eigenlijk lief en leuk zijn. De lieve lieve lieve geweldige gestoorde Hongaren: Zsuzsi, het meest zachte en knuffelige meisje op aarde, Csilla die met haar 33 jaar en een regisseursdiploma toch vrolijk met alles mee doet en gewoon zo'n geweldige karakter is, Sabrina, de lieve hippie nr. 2 en Gerd, hippie nr. 1, en nog zo veel meer mensen. En natuurlijk mijn geweldige roommate Ida die steeds meer openbloeit en gestoord is als een deur. Roos en Karel ga ik ook erg missen, ook al zie ik die waarschijnlijk nog wel regelmatig.

Het is zo raar want als je 4 maanden met 30 mensen in een huis woont, ken je elkaar echt verbazingwekkend goed. Je hebt de ups en downs van iedereen meegemaakt, de ochtendhumeuren. Zelfs de leraren - o sommige daarvan ga ik ook zo erg missen - ken ik hartstikke goed. Roos en ik hebben voor iedereen een afscheidsbriefje gemaakt waar ik echt heel blij mee ben. Het is echt heel erg fijn om iedereen even te vertellen hoe erg ik ze ga missen.

Verder heb ik ook mijn diploma gekregen waar ik natuurlijk heel erg trots op ben. Het volgende werd over mij geschreven:
The autumn 2007 would not have been the same without Charlotte. With the energy of a small nuclear plant, Charlotte has contributed greatly to the atmosphere and outcome of the theatre group. Not only has she exceeded herself in all classes and workshops, she has also shown a great independence and talent in the numerous projects she has instigated or participated in outside the curriculum. She has a great willingness to learn, she throws herself into any challenge and she always get the most out them.
No matter the task, Charlotte will not stop before she has delivered the best possible solution. Solutions that are always on a high level and delivered with openness and versatility.
Charlotte has a great stage presence as well as a theatrical intelligence and she has a sure sense of what works on stage. I look forward to dollowing her career in the future, I have no doubt that it will be an intersting one, and it is my pleasure to give her mu highest recommendations.


WERELD! HIER KOM IK AAN!

Liefs,

Charlotte