Indische jengelmuziek en yoga

TAMAN NEGARA
Met een boottocht van 3 uur zijn we naar de jungle vertrokken. Op de een of andere manier heb ik de gewoonte ontwikkeld om in elk voertuig in slaap te vallen, dus ook in deze boot. Maar wat ik heb gezien van de rivier was hij vooral heel modderig.
We hebben een jungletocht gemaakt die vrij saai was, aangezien we werden begeleid door een dikke Maleisier die Zam heette en duidelijk geen zin had om te lopen. We zijn ook nog de langste hangbrug van de wereld over geweest, die ook echt helemaal niet lang was.
Wat wel weer alles goed maakte was dat we een boottocht gingen maken in een houten bootje. 'Be prepared to get wet' kondigden ze de hele tijd aan - en niet voor niets. Hoewel het niet zozeer de stroomversnellingen waren die ons nat maakten, maar vooral onze kapitein die hoosblikken over ons heen gooide, maakt niet uit. Toen we gingen stoppen om te zwemmen ging onze niet-engels-sprekende-bootman ons beschilderen met stenen uit de rivier. We zagen er uit als twee verwilderde wilden, maar wel twee heel erg vrolijke.

CAMERON HIGHLANDS
Zo jongens, en nu is het tijd voor een verhaaltje.
Onze twee verwende prinsesjes op vakantie in het paradijsland, besloten op eigen kracht een jungletocht te maken (na slechte ervaringen met de jungletocht onder begeleiding van Zam).
De weg door de jungle bleek loodrecht omhoog te gaan, en de twee rijstkorrels kwamen langzaam maar zeker steeds dieper in de duistere mistige wouden. Hun jurken werden vies van spinnewebben en modder, hun muiltjes begonnen te knellen, en hun handen werden ruw van al het klauteren en vallen. Na 2 uur bereikten ze uitgeput de top.
Ze liepen naar beneden over een asfaltweg, omringt door dartelende eekhoorns. En ineens liepen ze tegen een aardbeienboerderij aan, waar ze hun eigen aarbeien gingen plukken en aardbeiensapjes gingen drinken en aarbeienjam proeven.
Verder raakten ze hopeloos verdwaald, maar werden opgepikt door een toeringkoets vol rijke Maleisiers (godzijdank zonder Chinezen met aardbeienmutsen en aarbeienparaplu's).

GEORGETOWN
Ondertussen leven we nog steeds als prinsesjes. We zitten nu op het eiland Penang in Little India, een Indische wijk. Uit boxen schalt Indische gejengelmuziek die we nu al kunnen meeneurien en overal zijn winkels vol kleurige stoffen en sieraden. Een ideale plek dus voor prinsessen.
We volgen hier ook een yogacursus met z'n tweeen van een heel actief Chinees mannetje, die hier echt een meester in is. We blijven nog even een paar dagen hier en gaan misschien ook een massagecursus doen, naar Chinese opera kijken, tempels bezoeken en nog veel meer culturele dingen.
We eten elke dag allemaal lekkere hapjes en sausjes van bananenbladeren in kleine Indische restaurants, waar de communicatie enigszins moeilijk gaat, aangezien ze geen woord engels spreken. Maar echt al het eten is heel erg lekker dus het komt altijd wel goed.