Waanzinnige week

Voor meer foto's: http://picasaweb.google.nl/csvanleeuwen/FotoSSingapore#

Ik heb echt zo waanzinnig veel meegemaakt dat ik nu wel een flinke roman van een paar honderd pagina’s kunnen schrijven van afgelopen vijf dagen. Ik leef tot in de puntjes van mijn tenen, slaap gemiddeld vier uur per nacht, proef smaken waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden, heb mijn eerste woorden Chinees geleerd, doe achter elkaar vette groepsspelletjes, heb Spartaanse krijgers nagedaan met Chinese kreten en ik krijg nu al (!) langzaam een Singaporees accent.
Ik ben namelijk midden in de Orientation Week van de Temasek Hall gekomen. Temasek Hall is de plek waar ik woon, een hall midden op de campus van de National University of Singapore. In tegenstelling tot studentenflats in Amsterdam waar het contact met je buren vaak beperkt blijft tot gesprekken van niet meer dan 30 woorden, is het samenleven hier superintensief.
Ik was nog geen vier minuten in mijn kamer op de Temasek Hall, net aangekomen van een taxirit vanaf het vliegveld, of ik werd door een ontzettend blije Singaporees opgehaald om te vertellen dat er nog plek was in groepje ‘Kratos’, waar ik ook direct naartoe werd gebracht om mee te knutselen aan een mascotte voor ons team.
In de Temasek Hall wonen 230 Chinezen (uit Singapore, China, Maleisië, Indonesië etc.), 3 Indiërs en ik. Het is best wel raar want ik val hier wel op door mijn blonde haar, blauwe ogen en geringe kennis van het Mandarijns, maar ik word voor mijn gevoel wel volledig geaccepteerd. Dat zal er ook wel mee te maken hebben dat de Orientation Week een programma heeft van half 8 ’s ochtends tot half 1 ’s nachts (en als je wil tot 4 uur ’s nachts). Ik heb nog nooit in één week zo intensief mensen leren kennen, en dan zijn het ook nog eens mensen van een totaal andere cultuur dan in Nederland.
De hele dag worden we als groep beziggehouden, van ontbijt (rijst) tot lunch (rijst) tot avondeten (rijst) tot diep in de nacht (extra maaltijd: rijst). Ik geniet echt waanzinnig van alle gekke spellen die ze hier bedenken. Ik heb al gesport bij 35 graden in de tropische hitte, toneelstukjes gemaakt over Griekse goden, pyjamaparties gehouden met enorme kussengevechten, ik ben door 150 man tijdens een diner (rijst) toegezongen voor mijn verjaardag, ik heb glibberige heuvels vol zeep beklommen, militairachtige liederen geleerd waarbij met honderden studenten tegelijk exact dezelfde bewegingen uitvoeren en in diverse talen (Chinees, Indonesisch, Afrikaans, onzintaal) eindeloos ‘cheers’gezongen: een soort liedjes waarbij je ook klapt en stampt en je team ophitst.
Ik heb echt waanzinnig veel geluk dat ik door lang zeuren bij de NUS hier in deze hall terecht ben gekomen met alleen maar locals. Ik mis door deze extreem intensieve Orientation Week wel alle internationale feestjes en partijen, maar deze ervaring is het meer dan waard. Ik heb in één week nu al zoveel meegekregen over de Aziatische cultuur, tot diep in de nacht gesprekken gevoerd over de regeringen in China en Singapore en ik kijk mijn ogen uit. Het is waanzinnig om te zien wat er hier allemaal tijdens zo’n orientatieweek voor je wordt georganiseerd. Het is volledig georganiseerd door studenten van de Temasek Hall en alles is zo creatief, smooth georganiseerd en er worden in no time zulke enorme dingen bereikt, gebouwd en georganiseerd en het is allemaal heel sterk gericht op het groepsgevoel. Hier in Singapore weten ze écht heel goed hoe ze met groepen moet omgaan, hoe groepsvorming werkt, wat er nodig is en het is voor iedereen hier ook een volstrekt normale zaak om helemaal in zo’n groep om te gaan.
Ik merk dat ik ondanks mijn kritische Europese blik ook volledig word meegesleept in de nationalistische gevoelens voor de Temasek Hall (het lied waar ik ietwat lacherig was over in mijn vorige blog zing ik nu ook uit volle borst een paar keer per dag mee) en dat hier de ‘groep’ echt heel belangrijk is. Het is een vorm waarin Aziaten (en ik gelukkig geloof ik ook wel) enorm goed in functioneren. Je geeft een deel op van jezelf, je eigen identiteit, je vrijheid maar je krijgt er aan de andere kant een hele hoop voor terug en ik geniet er erg van om deze ervaring mee te maken. Één van de dingen die ik heel dankbaar voel is de enorme warmte waarmee je hier wordt ontvangen. De hele hall kent mij onderhand al en iedereen, vooral de seniors en counselors (ouderejaars en begeleiders), zorgen zo enorm goed voor mij. Iedereen vraagt hoe het met mij gaat, ze voelen gewoon aan als er wat is, helpen met met van alles en nog wat, lenen mij hun schoenen (ik heb nog geen tijd gehad om de campus af te gaan, laat staan bijvoorbeeld nette schonen te kopen) en daardoor voel ik me hier echt heel thuis. Het is ook echt een oprechte manier van zorgen voor, die iedereen hier enorm natuurlijk afgaat en die maakt dat ik me hier echt waanzinnig veilig voel in de ‘Temasek family’.
Een van de meest bijzondere dingen die ik hier heb meegemaakt was de officiële inauguratie van de NUS. Het was zo’n waanzinnig enorm spektakel met geweldige optredens van enorm talentvolle studenten en een prachtige toespraak van de president van de universiteit. Meer en meer begin ik te beseffen wat voor een werelduniversiteit dit is (één van de beste in Azië) en hoe Azië ons in zoveel zaken echt fundamenteel voorbijstreeft op het moment.
Ik stuiter hier echt van de energie, enthousiasme, nieuwsgierigheid, wil om nieuwe mensen te leren kennen, vrienden voor het leven te maken, te leren in alle dimensies, te sporten bij de Temasek Hall (er komen op een gegeven moment ook allemaal interhall competities die echt waanzinnig vet zijn) en te genieten als een gek. Ik voel me op een bepaalde manier heel erg op mijn plek en kan me ook goed aanpassen, hoewel ik wel gewoon Charlotte blijf, want dat kan ik niet veranderen en dat was ik ook niet van plan, maar voor de rest probeer ik hier alle gebruiken en gewoontes over te nemen. Komend weekend ga ik snorkelen in Maleisië met een groep internationale studenten en voor de rest heb ik het waanzinnig druk (ik heb nu al af en toe dubbele afspraken hier!) met alle geweldige activiteiten van de Temasek Hall tussen 230 gezellige gekke Singaporezen.
Liefs,
Charlotte